21η Απριλίου...

Σαν σήμερα το 1967 τα τανκς του Παπαδόπουλου έβαλαν σε γύψο την δημοκρατία. Ήταν μια χούντα φανερή, ένας εχθρός που τον έβλεπες, που μπορούσες να τον καταλάβεις. Σήμερα 35 χρόνια μετά το πέσιμο της χούντας πόσο σίγουροι είμαστε ότι έχουμε πράγματι δημοκρατία;
Ένας μεγάλος ηθοποιός, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, είχε εκφράσει μια άποψη που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.
Έλεγε ο Διαμαντόπουλος: "Η διαφορά μας από τη χούντα είναι τούτη: ότι η χούντα ήταν ένας ξεκάθαρος εχθρός, γι' αυτό και σχεδόν ολόκληρος ο λαός συμμετείχε (στην αντίσταση) ενάντιά της. Σήμερα, υπάρχει μία χούντα -επιτρέψτε μου να πω και έχω συνείδηση αυτού που λέω- η οποία καλύπτεται απ' το άλλοθι της δημοκρατίας. Οταν λοιπόν γίνονται αυτά τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο, με τους βανδαλισμούς -σε εισαγωγικά, διότι εγώ δεν τους κρίνω βανδαλισμούς, είναι μια έκφραση κραυγής- και όλα τα δημόσια πρόσωπα, όλοι οι υπεύθυνοι του κράτους αυτού δεν έχουν συγκινηθεί, δεν έχουν ανατριχιάσει γι' αυτά τα γεγονότα καθόλου, από κει και πέρα καταλήγω στο συμπέρασμα -το φρικτό συμπέρασμα αν θέλετε- ότι οι πράξεις αυτές ήταν λίγες. Αφού δεν ξύπνησαν κανένα. Και ίσως πρέπει να πολλαπλασιαστούν για να ξυπνήσουμε κάποτε"
Αυτά τα είχε πει στη εκπομπή "κίτρινος τύπος" με αφορμή τα γεγονότα που είχαν γίνει εκείνη την χρονιά, όπου και είχαν συλληφθεί 500 άτομα στο Πολυτεχνείο. Αν θέλετε να διαβάσετε τα σημαντικότερα σημεία των απόψεων του, που έχουν πολύ ενδιαφέρον, θα τα βρείτε εδώ (στον ιό της Ελευθεροτυπίας)