(Αυτό το κάτι σαν ποιήμα, κάτι σαν στίχοι για τραγούδι, γράφτηκε περίπου πριν από 6 χρόνια. Νομίζω όμως ότι ταιριάζει πολύ και στην σημερινή εποχή)
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΟΧΕΣ ΑΥΤΕΣ
Δεν είναι εποχές αυτές
Λεν
Για παλικαριές
Στον καναπέ συντρίμμια
Τ΄ όνειρα μας
Καθώς εβολευτηκαμε στο χτες
Στην λήθη
Τα παιδικά τα σχέδια μας
Και μια ελπίδα που δεν ζήσαμε ποτές
Και τώρα
Κτίζουμε το μέλλον
Με κομμάτια από ριαλιτι και σόου
Βάζοντας φωτιά στα όνειρα μας
Καθώς χαζεύουμε τα τιβι – κροουλ
Κλόουν μιας αλήθειας ξεχασμένης
Μιας ψυχής διεφθαρμένης
Από προσφορές και εκπτώσεις
Μα πως να γλυτώσεις
Όταν αφήνεις έξω απ΄ την καρδιά σου
Ένα λουλούδι ανθισμένο
Ένα αθώο βλέμμα ραγισμένο
Τον εαυτό σου αφημένο
Στων πολιτικάντηδων τα λόγια
Στων διαφημιστών τα δώρα
Στης μιζέριας τις σειρήνες
Για να προσπερνούν οι μνήμες
Δεν είναι εποχές αυτές
Λεν
Για παλικαριές
Βρίσκουμε άλλοθι στα λόγια
Υποκριτών με πανωφόρια
Τα παράθυρα ανοιχτά
Αντί λόγου ουρλιαχτά
Θιασώτες μιας ζωής
Ανώμαλης τηλεοπτικής
Με την ψυχή μας ναναι στείρα
Χωρίς αύριο χωρίς πυξίδα
Ημιθανείς με άγνοια του χθες
Ζητωκραυγάζουμε με όλα τα παραμύθια
Δεν είναι εποχές αυτές
Λεν
Για παλικαριές
ΜΦ
Αναρτήσεις
