Παγκόσμια Ημέρα χωρίς Αυτοκίνητο… χωρίς την προέκταση του εαυτού μου! Πως θα το αντέξω Θεέ μου! Δηλαδή μου ζητάνε να κατέβω με τα πόδια τα δύο στενά που βρίσκεται το ΜΕΤΡΟ για να πάω με αυτό στην δουλειά μου… θα είμαι στο γραφείο σε 20 λεπτά…. Ακούς; Σε 20 λεπτά. Και τι θα κάνω τόσο χρόνο που θα κερδίσω; Με το αυτοκίνητο κάνω το λιγότερο 1 ώρα, αν βρω γρήγορα να παρκάρω. Έχω μάθει πια σε τέτοια πίεση που πραγματικά δεν μπορώ ούτε λεπτό να έχω ελεύθερο. Δεν ξέρω τι να κάνω με το χρόνο μου. Ενώ με το αυτοκίνητο έχεις μια άνεση ρε παιδάκι μου. Μία ώρα για να πας στην δουλειά άλλη μία να γυρίσεις τις κάλυψες τις δύο ωρίτσες. Άσε που εκτονώνεσαι κιόλας. Βρίζεσαι με τον μπροστινό σου που σταματάει απότομα ή αργεί να ξεκινήσει στο φανάρι κατά λίγα εκατοστά του δευτερολέπτου, βρίζεσαι με τον διπλανό σου που προσπαθεί να σε προσπεράσει ή δεν σε αφήνει να τον προσπεράσεις, βρίζεσαι με τον πισινό σου, βρίζεσαι με τον ανταγωνιστή στην θέση παρκαρίσματος, βρίζεσαι με τους πεζούς, με τους μηχανόβιους, τους ποδηλάτες. Ξεκινάει η μέρα σου δυναμικά. Και είναι και μια μορφή επικοινωνίας με τους συνανθρώπους σου. Παλιά οι άνθρωποι έλεγαν «καλημέρα» τώρα λένε «στραβός είσαι ρε»! Υπάρχει μια διαφορά, αλλά επικοινωνία είναι και αυτό!
Τώρα θα μου πεις ότι με τα λεφτά που δίνω για βενζίνη, για την φθορά του αυτοκινήτου, το πληρωμένο πάρκινγκ μου στοιχίζει ο κούκος αηδόνι κάθε μέρα, αλλά μην τα θέλουμε και όλα δικά μας… και να ταλαιπωρηθούμε και να την βγάλουμε φθηνά! Θέλεις να ταλαιπωρηθείς κύριε, να νιώσεις την ασφυξία του μποτιλιαρίσματος, να τσακωθείς με τους συνανθρώπους σου; Θα το πληρώσεις.
Έχουμε βέβαια και τους οικολόγους… «μην καταστρέφετε το περιβάλλον», μας λένε. Εντάξει βγάζει λίγα καυσαέρια το αυτοκίνητο μου, βάζω και εγώ το λιθαράκι μου στο φαινόμενο του θερμοκηπίου αλλά έχω μια άνεση από την άλλη. Πίνω το αναψυκτικό μου και πετάω στο δρόμο το κουτί (προσφέροντας δουλειά στους οδοκαθαριστές), τρώω το σάντουιτς μου το μεσημέρι και ρίχνω από το παράθυρο την χαρτοπετσέτα, κάνω δηλαδή οτιδήποτε για να δηλώσω στους άλλους ότι υπάρχω… και μεταξύ μας μια επιβεβαίωση είναι και το αυτοκίνητο για μένα. Νιώθω κάποιος! Μεταξύ μας όμως αυτό, γιατί στους άλλους λέω ότι το αυτοκίνητο το χρησιμοποιώ από ανάγκη. Και από ζήλια δεν προσέχω τους ποδηλάτες. Είπαμε μεταξύ μας αυτά.
Αναρτήσεις
